Πρώτα έρχεται η «αποστασία» (Β” Θεσσ. 2,3) και εμφανίζεται ο «άνθρωπος της αμαρτίας» ο Αντίχριστος, αυτός που τα ψηφία τού ονόματός του θα μας δίνουν το 666. Ταυτόχρονα θα έχη ανεγερθή ο ιουδαϊκός ναός (Β” Θεσσ. 2,4). Όταν ο Αντίχριστος θα βρίσκεται στο φόρτε της δυνάμεώς του και τού αντιχριστιανικού του μένους, ο Θεός θα ενισχύση τους δικούς του με τους δύο εσχατολογικούς προφήτες, που κατά την Ορθόδοξη παράδοσι είναι ο Ηλίας και ο Ενώχ. Ο Θεός κάποτε με δύο άνδρες τον Μωϋσή και τον Ααρώνεχτύπησε το βασίλειο τού παλαιού Φαραώ με δέκα πληγές. Τώρα με τους δύο Προφήτες θα πλήξη το κράτος τού νέου Φαραώ, τού Αντίχριστου με τις επτά εσχατολογικές πληγές: φοβερές αρρώστειες στους οπαδούς τού Αντίχριστου, δηλητηριασμός των υδάτων και των θαλασσών, πρωτοφανείς καύσωνες, χτυπήματα με οδυνηρότατες πληγές στο θρόνο και στο επιτελείο τού Αντίχριστου, καταστρεπτικώτατος σεισμός που σωριάζει κάτω την πρωτεύουσα τού αντίθεου κράτους και τις μεγαλοπόλεις, ουρανόπεμπτες φρικτές μάστιγες που συμβολίζονται με χαλάζι τεραστίου μεγέθους (Αποκ. 16, 1-21).
Εκεί που όλοι περίμεναν, στις ημέρες τού Επτακέφαλου Θηρίου να λυτρωθούν από όλα τα κακά και να βρουν την ευτυχία τους, ζαλίσθηκαν από τα σκληρότατα αυτά χτυπήματα. Οι Εβραίοι, σαν οι πιο έξυπνοι άνθρωποι, αντιλαμβάνονται ότι ο «λεβέντης» τους δεν είναι παρά ψευδο-Μεσσίας, αφού ούτε τον εαυτό του δεν μπορεί να προστατεύση από τις επτά φιάλες της θεϊκής οργής.
Παράλληλα δρα ανάμεσά τους ο μεγάλος προφήτης Ηλίας, η φωτιά τού Θεού.
«Και Ιδού εγώ αποστέλλω υμίν Ηλίαν τον Θεσβίτην, πριν η ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή, ος αποκαταστήσει καρδίαν πατρός προς υιόν και καρδίαν ανθρώπου προς τον πλησίον αυτού, μη ελθών πατάξω την γην άρδην».(Μαλαχ. 4,4-5)
Και ο Κύριος μετά την Μεταμόρφωσί του ετόνισε:
«Ηλίας μεν έρχεται πρώτον και αποκαταστήσει πάντα».
(Ματθ. 17,11)
Και στον λόγο τού Μαλαχία και τού Κυρίου υπάρχει η έννοια της αποκαταστάσεως. Ο γυιός συμφιλιώνεται με τον Πατέρα. Ή όπως φαίνεται από το εβραϊκό κείμενο τού Μαλαχία «θα επιστρέψη (ο Ηλίας) την καρδιά των πατέρων στα τέκνα και την καρδιά των τέκνων στους πατέρες».
Πατέρες είναι οι Πατριάρχες και οι Προφήτες της Π. Διαθήκης που λυπούνται για το κατάντημα των απογόνων τους. Ο Ηλίας όμως οδηγεί τους Ισραηλίτες των εσχάτων στην αποκήρυξι τού ψευδο-Χριστού και στην πίστι στον Ιησού, πράγμα που ενώνει τις καρδιές τους με τις καρδιές των πατέρων τους.
Με το κήρυγμα τού Ηλία «αποκαθίστανται πάντα», δηλαδή τίθεται τέρμα στις σωτήριες ενέργειες τού Θεού υπέρ τού κόσμου. Ό,τι είναι να τακτοποιηθή, θα τακτοποιηθή. Άλλος προφήτης δεν πρόκειται να εμφανισθή.
Με τις επτά πληγές από το ένα μέρος και το κήρυγμα τού Θεσβίτη από το άλλο, οι Εβραίοι σιγά – σιγά απομακρύνονται από τον Αντίχριστο και στρέφονται στον αληθινό Χριστό. Τα κλωνάρια που είχαν εγκαταλείψει την «καλλιέλαιον» επανέρχονται σ” αυτήν. Αποκαθίστανται στην φυσική τους θέσι.
Από τώρα αρχίζει η αντίστροφος μέτρησις για το Θηρίο. Ημέρα με την ημερα χάνει έδαφος. Ο Χριστιανισμός με την δράσι των Εβραίων και με τις αφάνταστες τεχνολογικές δυνατότητες των ημερών εκείνων γνωρίζει πρωτοφανή λάμψι. Ομάδες εκλεκτών Ισραηλιτών αφιερώνονται ολοκληρωτικά ψυχή και σώματι στον Χριστό και μάχονται τον Αντίχριστο.Αυτούς η Αποκάλυψις τους δηλώνει με τον συμβολικό αριθμό 144.000. «Εκατόν τεσσαράκοντα τέσσαρες χιλιάδες εσφραγισμένοι εκ πάσης φυλής υιών Ισραήλ» (7,4)· Αυτοί αντιπαρατίθενται στον πολύ όχλο που ανυμνεί στον ουρανό τον Θεόν. Ο όχλος αυτός προέρχεται «εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών» (7,9). Για να μη αμφισβήτηση κανείς ότι οι 144.000 προέρχονται από το Ισραήλ, ο λόγος γίνεται σχολαστικός: «12.000 από την φυλή Ιούδα, 12.000 από την φυλή Ρουβήν, 12.000 από την φυλή Γαδ» κλπ. (7,5).
Ο χρόνος όμως της ανθρώπινης Ιστορίας είναι σύντομος. Το τέλος εγγίζει. Ο Προφήτης Ηλίας εκήρυξε για τον επικείμενο ερχομό τού Κυρίου. Πολύ ωραία παρατηρεί ο Ιερός Χρυσόστομος. Όπως πρόδρομος της πρώτης παρουσίας τού Χριστού υπήρξε ο Ιωάννης, έτσι θα είναι ο Ηλίας πρόδρομος της Δευτέρας του παρουσίας (Πρβλ. 57η ομιλία στο κατά Ματθαίον). Και η υμνολογία της Εκκλησίας μας αποκαλεί τον Ηλία «δεύτερο πρόδρομο της παρουσίας Χριστού».
Ο Αντίχριστος φαίνεται ότι στο εξής θα βρή προσφορώτερο έδαφος στα άλλα έθνη, αλλά κι εκεί ο αντίκτυπος της επιστροφής των Εβραίων θα τού κάνη ζημιά.
Φοβερές αναστατώσεις αρχίζουν να γίνωνται στην γη και στα ουράνια σώματα. Είναι οι προκαταρκτικές ωδίνες που θα κυοφορήσουν το άφθαρτο σύμπαν τού μέλλοντος αιώνος. «Έσται σημεία εν ηλίω και σελήνη και άστροις, και επί της γης συνοχή εθνών εν απορία ηχούσης θαλάσσης και σάλου, αποψυχόντων ανθρώπων από φόβου και προσδοκίας των επερχομένων τη οικουμένη» (Λουκ. 21, 25-26). Σ’ αυτήν την περίοδο τοποθετείται και η τρομερή μάχη τού Αρμαγεδδώνος, η «έκτη φιάλη» της Αποκαλύψεως.
Σε μία απροσδιόριστη στιγμή, μιας Κυριακής ημέρας, εμφανίζεται ο Κύριος. Μ’ ένα φύσημά του συντρίβει τον Αντίχριστο. «Ο Κύριος θα τον εξαφανίση με την πνοή τού στόματός του και θα τον καταργήση με την ένδοξο εμφάνισίτου». Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτή την λεπτομέρεια την βρίσκουμε και στον Ησαΐα: «Ο Μεσσίας θα πατάξη την γη με τον λόγο τού στόματός του και με φύσημα από τα χείλη του θα θανατώση τον ασεβή» (11,4).
Με όλα αυτά που παρετέθησαν κατόπιν πολλής βασάνου των κειμένων της Γραφής, βλέπουμε πως διαγράφεται το μέλλον μας επάνω στην γη. Και παίρνουμε το χαρμόσυνο μήνυμα ότι κάποτε οι αντίθεες και αντιχριστιανικές δυνάμεις θα συντριβούν για πάντα. ΟΙ επηρμένες κεφαλές των ασεβών θα γνωρίσουν προσωρινά μόνο κοκορέματα. Η τελική νίκη είναι τού Χριστού. Ασεβείς, αμαρτωλοί, δράκοντες, θηρία, ψευδοπροφήτες όλοι θα ηττηθούν κατά κράτος. «Το Αρνίον νικήσει αυτούς ότι Κύριος κυρίων εστί και Βασιλεύς βασιλέων». (Αποκ. 17,14)
Αρχιμ. Δανιήλ Γούβαλης (1940-2009)
Από το βιβλίο: ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
