Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

 

 

«Ἡ με­τά­νοι­α εἶ­ναι με­γά­λη ἀ­ρε­τή», ἔ­λε­γαν οἱ πα­λαι­οί, «καί χω­ρίς αὐ­τήν δέν σω­ζό­μα­στε».    

«Ὅ­σοι ἔ­με­ναν στήν με­τά­νοιά τους μέ­χρι τέ­λους, ἔ­κα­ναν ἀ­ρε­τή». 

«Ἡ προ­σευ­χή, ἄν δέν τήν ἀ­φή­σης, δέν σέ ἀ­φή­νει· Αὐ­ξά­νει. Μόνο νά μήν ἀ­με­λή­σου­με». 

«Διά τῆς προ­σευ­χῆς ἔρ­χε­ται πολ­λές φο­ρές τό­ση χά­ρις, πού δέν ἀν­τέ­χει ὁ ἄν­θρω­πος. Ἄν θέ­λη νά με­τα­κι­νη­θῆ, δέν μπο­ρεῖ, σβαρ­νι­έ­ται. Ἄν εἶ­ναι ὄρ­θιος, λυ­γί­ζουν τά γό­να­τά του. Καί με­τά ὁ ἄν­θρω­πος πα­ρα­κα­λᾶ τόν Θεό νά τόν πά­ρη κοντά Του». 

«Ὅ­λοι μας, ὅ­ταν θά βγῆ ἡ ψυ­χή μας, θά ἐ­λε­ει­νο­λο­γοῦ­με τόν ἑ­αυ­τό μας, για­τί δέν κά­να­με πε­ρισ­σό­τε­ρα ἀ­πό ὅ­σα κά­να­με». 

«Ὅ­ταν ἕ­νας πα­ρα­δελ­φός λέ­η ψέμ­α­τα, οὔ­τε φι- λί­α μπο­ρεῖς νά ἔ­χης οὔ­τε ἀ­δελ­φοσύ­νη μπο­ρεῖ νά ἀνα­πτυ­χθῆ». 

«Ὁ ἄν­θρω­πος πρέ­πει διά τῆς προ­σευ­χῆς νά ἀπο­κτή­ση πο­νε­τι­κή ψυ­χή. Νά μήν εἶ­ναι ἀ­δι­ά­φο­ρος στoν πό­νο τοῦ ἄλ­λου». 

«Ὁ μο­να­χός ἔ­χει με­γά­λη ἀ­ξί­α καί με­γά­λη εὐ­θύ­νη». 

«Οἱ πα­τέ­ρες πού ἔ­κα­ναν ὑ­πα­κοή, ὑ­πο­μο­νή καί ἐ­κοι­μή­θη­καν ἐ­δῶ στό Μο­να­στή­ρι, ἔ­χω πλη­ρο­φο­ρί­α ὅ­τι σώ­θη­καν». 

Εἶ­πε Γέρων: «Πε­νῆν­τα πέν­τε χρό­νια εἶ­μαι ἐ­δῶ. Ἐ­χθές ἦρ­θα, αὔ­ριο φε­ύ­γω».   

Εἶ­πε Γέ­ρων: «Μία φο­ρά πού ἔ­κα­να κα­νό­να τή νύ­χτα στό κελ­λί μου εἶ­δα φῶς καί αἰ­σθάν­θη­κα μία ἀλ­λοί­ω­ση». 

Εἶ­πε Γέρων: «Ὅ­ταν βλέ­πης κά­τι κα­λό σέ κά­ποι­ον, νά τό μι­μῆ­σαι. Ὅ­ταν βλέ­πης κά­τι ἄ­σχη­μο, μή δί­νης ση­μα­σί­α». 

Εἶ­πε Γέ­ρων: «Τοῦ Ἁ­γί­ου Πνεύ­μα­τος εἶ­ναι με­γά­λη ἀρ­γί­α. Αὐ­τή τήν ἡ­μέ­ρα οὔ­τε καί τά χε­λι­δό­νια δέν κτί­ζουν τήν φω­λιά τους».    

Εἶ­πε Γέ­ρων: «Ὅ­ποι­ος τι­μᾶ τόν ἄ­ξιον ἱ­ε­ρέ­α, τι­μᾶ τόν ἄν­θρω­πο ἐ­πει­δή ἔ­χει ἀ­ρε­τή. Ὅ­ποι­ος τι­μᾶ τόν ἀ­νά­ξιον ἱ­ε­ρέ­α, τι­μᾶ τήν ἱ­ε­ρω­σύ­νη». 

Εἶ­πε Γέρων: «Ὅ­ταν ἔρ­θη ἡ χά­ρις τοῦ Θε­οῦ, ἀ­πό ἄ­γριος ὁ ἄν­θρω­πος γί­νε­ται ἥμε­ρος». 

Εἶ­πε Γέρων: «Καί τά πνευ­μα­τι­κά καί τά μου­σι­κά, ἄν τ᾿ ἀ­φή­σης, σ᾿ ἀ­φή­νουν καί αὐ­τά».  

Εἶ­πε Γέρων: «Ὅ­σο γυ­ρί­ζεις, τό­σο μυ­ρί­ζεις». (Δη­λα­δή ὅ­σο τρι­γυρ­νᾶς, τό­σο ζη­μι­ώ­νε­σαι πνευ­μα­τι­κά).  

Εἶ­πε Γέρων: «Ὅ­ταν φθά­σου­με στήν προ­σευ­χή, πα­ραι­το­ύ­με­θα ἀπ᾿ ὅ­λα τά πράγ­μα­τα. Δέν θέ­λο­υμε τί­πο­τε ἄλ­λο. Τό πλή­ρω­μα τῆς προ­σευ­χῆς εἶ­ναι ἡ ἀ­γά­πη καί ἡ τα­πε­ί­νω­ση. Αὐ­τά δέν ἐ­ξη­γοῦν­ται εὔ­κο­λα». 

Εἶ­πε Γέ­ρων: «Ὅ­ποι­ος μι­λᾶ γιά ἀ­ρε­τές, κρύ­βει τά πά­θη του, καί ὅ­ποι­ος μι­λᾶ γιά πά­θη, κρύ­βει τίς ἀ­ρε­τές του». 

Εἶ­πε Γέ­ρων: «Τό πε­τρα­χή­λι (ὁ ἱ­ε­ρο­μό­να­χος) εὔ­κο­λα σκα­λώ­νει στόν κό­σμο». 

Εἶ­πε Γέ­ρων:  «Νά  μήν  ἀ­φή­νω­με τήν Ἐκ­κλη­σί­α (ἀ­κο­λου­θί­α). Ὅ­σα Κελ­λιά τήν ἄ­φη­σαν, ἐ­ρή­μω­σαν».  

Εἶ­πε Γέ­ρων: «Ὁ μο­να­χός, ἄν δέν ἀ­πο­κτή­ση ἀ- κτη­μο­σύ­νη καί παρ­θε­νί­α, δέν πέ­τυ­χε τί­πο­τε. Νη­στεῖ­ες καί τέ­τοι­α κά­νουν καί οἱ λα­ϊ­κοί». 

Εἶ­πε Γέ­ρων: «Ὅ­ταν θέ­λης νά μά­θης τό θέ­λη­μα τοῦ Θε­οῦ γιά κά­τι, πρέ­πει νά εἶ­σαι νε­κρός ἀ­πό τό δι­κό σου θέ­λη­μα. Κά­νε κομ­πο­σχο­ί­νι ὁ Θε­ός νά φω­τί­ση ἐ­κεῖ­νον πού θά ρω­τή­σεις. Κα­λόν εἶ­ναι αὐ­τός νά ἔ­χη φό­βο Θε­οῦ καί νά τοῦ ἔ­χης ἐμ­πι­στο­σύ­νη». 

Εἶ­πε Γέρων: «Κα­λά καί ἅ­για εἶ­ναι καί τά ψαλ­σί­μα­τα καί οἱ ἀ­κο­λου­θί­ες μέ νο­ή­μα­τα ἁ­γι­α­σμέ­να, ἀλ­λά ἡ εὐ­χή εἶ­ναι κά­τι ἀ­νώ­τε­ρο. Μέ τό ψάλ­σι­μο δέν μπο­ρεῖς νά πα­ρα­κο­λου­θῆς πάν­το­τε τά νο­ή­μα­τα, καί αὐ­τό εἶ­ναι σάν κα­τα­φρό­νη­ση πρός τόν Θεό. Σάν νά συ­νο­μι­λᾶς μέ τόν Θεό καί νά μήν προ­σέ­χης, νά μή δί­νης ση­μα­σί­α στήν συ­νο­μι­λί­α. Αὐ­τό εἶ­ναι πο­λύ βα­ρύ». 

Εἶ­πε γέ­ρων ψάλ­της: «Ἐ­μᾶς, ἂν δέν ἔ­χου­με τα­πεί­νω­ση κα­θα­ρή καί ἂν ὁ νοῦς μας δέν εἶ­ναι στόν Κύ­ριο τῆς Δόξης πού σταυ­ρώ­θη­κε γιά μᾶς, δέν μᾶς ἀ­κού­ει ὁ Θε­ός ὅ­ταν ψάλ­λου­με». 

Ἔ­λε­γε Γέ­ρων: «Ἄ­κου­γα συμ­βου­λές καί νου­θε­σί­ες ἀ­πό δι­α­φό­ρους καί δέν μέ ἄγ­γι­ζαν. Ὅ­ταν πή­γαι­να στόν πα­πα–Ἐ­φραίμ τόν Κα­του­να­κι­ώ­τη, ὅ,τι μοῦ ἔ­λε­γε ἔμ­παι­νε μέ­σα στήν ψυ­χή μου, για­τί αὐ­τά πού μοῦ ἔ­λε­γε, τά εἶ­χε ζή­σει, ἦ­ταν βι­ώ­μα­τά του». 

Πηγή: www.enromiosini.gr

Posted by Νικόλαος Δ. Γεωργαντώνης at 1:16 μ.μ.