ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΑΝΑΜΜΕΝΟ ΣΤΟ ΑΦΙΛΟ ΣΚΟΤΑΔΙ,ΜΙΑ ΑΝΑΔΥΟΜΕΝΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΗ ΣΙΓΑΛΙΑ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ
Ξεχάσαμε τις αμαρτίες μας και πολλοί βαλθήκαμε,να ερμηνεύουμε με βουλιμία τα ουράνια,πνευματική αντίθεση στην αντιφατική ζωή μας,τί πλάνη,ν' αγωνίζεται κάποιος σθεναρά, να εντρυφήσει στην Πατερική διδασκαλία και συνάμα,να στέκει γυμνός από θεοδώρητες αρετές,να θελγόμαστε από τα υπερκόσμια και ν΄αποστρεφόμαστε ακουσίως τα πνευματικά εγκόσμια,πολλοί λησμονούμε τον καθημερινό καλλωπισμό της αμαρτόφρονης ψυχής μας,μισακόλουθοι και ανακόλουθοι στις πνευματικές μας ανάγκες,χαριεντιζόμαστε εωσφορικά στις αναγνωστικές μας κατακτήσεις,δυστηχώς, η γνώση από μόνη της είναι βιβλίο που διαβάστηκε,αλλά, ποτέ δεν πραγματώθηκε,μια ψεύτικη,πλαστικοποιημένη κούκλα που θεάται σε μια πολύχρωμη βιτρίνα,αλλά δεν έχει λόγο να μιλήσει,γιατί απλά, δεν υπάρχει Θεός να κατοικήσει,καθαίρει η προσευχή ψυχή μου,υπερβατική ανάσα σε ακατάληπτους χώρους,νοερή μετάθεση του νου,εκεί που ψάλλουν αναρίθμητες χορωδίες αγγέλλων,ανάμεσα σε νεφέλες θυμιαμάτων, που εκχέονται από τα στόματα ορθοπραττούντων χριστιανών,αυτοί που μαντρώνουν με ταπεινά λιθάρια το ποίμνιο του Χριστού,είμαστε απίστευτα μικροί στην απεραντοσύνη του Παντοκράτορος Θεού και απίστευτα μεγάλοι στην μικρότητα ττης φθίνουσας ελαχιστότητάς μας,ένας μαύρος κόμπος η χαρά μου κι ένα τρεμάμενο δάκρυ η ελπίδα μου,την κάρφωσα στην υποκρίνουσα,δονκιχωτική παρουσία μου,για να σκέφτομαι,πως στον επόμενο τόνο μπορεί να μην υπάρχω,προσευχηθείτε,είναι
Γιώργος Δημακόπουλος
Ξεχάσαμε τις αμαρτίες μας και πολλοί βαλθήκαμε,να ερμηνεύουμε με βουλιμία τα ουράνια,πνευματική αντίθεση στην αντιφατική ζωή μας,τί πλάνη,ν' αγωνίζεται κάποιος σθεναρά, να εντρυφήσει στην Πατερική διδασκαλία και συνάμα,να στέκει γυμνός από θεοδώρητες αρετές,να θελγόμαστε από τα υπερκόσμια και ν΄αποστρεφόμαστε ακουσίως τα πνευματικά εγκόσμια,πολλοί λησμονούμε τον καθημερινό καλλωπισμό της αμαρτόφρονης ψυχής μας,μισακόλουθοι και ανακόλουθοι στις πνευματικές μας ανάγκες,χαριεντιζόμαστε εωσφορικά στις αναγνωστικές μας κατακτήσεις,δυστηχώς, η γνώση από μόνη της είναι βιβλίο που διαβάστηκε,αλλά, ποτέ δεν πραγματώθηκε,μια ψεύτικη,πλαστικοποιημένη κούκλα που θεάται σε μια πολύχρωμη βιτρίνα,αλλά δεν έχει λόγο να μιλήσει,γιατί απλά, δεν υπάρχει Θεός να κατοικήσει,καθαίρει η προσευχή ψυχή μου,υπερβατική ανάσα σε ακατάληπτους χώρους,νοερή μετάθεση του νου,εκεί που ψάλλουν αναρίθμητες χορωδίες αγγέλλων,ανάμεσα σε νεφέλες θυμιαμάτων, που εκχέονται από τα στόματα ορθοπραττούντων χριστιανών,αυτοί που μαντρώνουν με ταπεινά λιθάρια το ποίμνιο του Χριστού,είμαστε απίστευτα μικροί στην απεραντοσύνη του Παντοκράτορος Θεού και απίστευτα μεγάλοι στην μικρότητα ττης φθίνουσας ελαχιστότητάς μας,ένας μαύρος κόμπος η χαρά μου κι ένα τρεμάμενο δάκρυ η ελπίδα μου,την κάρφωσα στην υποκρίνουσα,δονκιχωτική παρουσία μου,για να σκέφτομαι,πως στον επόμενο τόνο μπορεί να μην υπάρχω,προσευχηθείτε,είναι
Γιώργος Δημακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου