Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ : Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ» ΜΑΣ. ΤΙ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο «ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ» ΜΑΣ;

Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ : Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ» ΜΑΣ. ΤΙ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο «ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ» ΜΑΣ;



Με την τεχνική του διαλογισμού, ο άνθρωπος ανοίγει διάπλατα τη θύρα της ψυχής του και καλεί (!!!) μια «άγνωστη» οντότητα -η οποία τον έχουν πείσει ότι είναι ο «ανώτερος εαυτός» του- να κατοικήσει μέσα του για πάντα και να τον οδηγήσει στην…θέωση
Δ Ι Α Λ Ο Γ Ι Σ Μ Ο Σ :
 Η ΣΥΝΔΕΣΗ ΜΕ ΤΟΝ «ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ» ΜΑΣ.
ΤΙ Ή ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ
Ο «ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ» ΜΑΣ;
«Μάθε τον εαυτό σου, το τί θα κάνεις, πού μπορείς να φθάσεις, ποιές είναι οι ικανότητές σου. Υπάρχει μιά μυστικιστική γνώση ότι υφίσταται ένα χάσμα μεταξύ τής ύπαρξης αυτού του κόσμου και ενός υψηλότερου πεδίου ύπαρξης. Πολλοί άνθρωποι, προσπαθώντας να περάσουν το χάσμα, έπεσαν στην άβυσσο. Εμείς κτίσαμε τη γέφυρα που ενώνει αυτά τα δύο επίπεδα» 
(L.R. Hubbard, 1965 LRH, USA 5858)
   Κάποιοι ίσως απορήσουν για τη σχέση του ιδρυτή της σαηεντολογίας Ρον Χάμπαρντ με τον τίτλο του άρθρου ο οποίος παραπέμπει σε θεοσοφικές έννοιες, όμως τα γεγονότα επιβεβαιώνουν την άποψη ότι η θεοσοφία, αυτό το αποκρυφιστικό σωτηριολογικό σύστημα ιδεών έχει επηρεάσει πολύ και τη σαηεντολογία όπως και όλες τις ομάδες της λεγομένης Νέας Εποχής. Αν και ιστορικά η θεοσοφία παρουσιάζεται στο προσκήνιο μόλις τον 19ο αιώνα, εντούτοις, βασικές της έννοιες προέρχονται από αρχαιότερα θρησκευτικά συστήματα όπως για παράδειγμα από τον ινδουισμό.  Η θεοσοφία ισχυρίζεται πως είναι «η στορ­γική μητέρα πάσης θρησκείας» και μπορεί να ερευνή­σει τις θεμελιώδεις αλήθειες που αποτελούν τις βάσεις κάθε θρησκείας, εν γένει όμως κηρύττει την ινδουιστική Τριάδα, που αποτελεί εκδήλωση της μιας Αρχής και είναι τρεις όψεις της μιας πραγματικότητας και η οποία στην αρχή εκδηλώνεται σαν διά­νοια (Βράχμα), κατόπιν σαν «συντηρητής» (Βίσνου) και τέλος σαν «Μακαριστής» (Ananda) ή σαν Ύπαρξη-Σοφία-Μακαριότης (Sat Chit Ananda) και Πατέρας, Υιός, Άγιο Πνεύμα! (Besant, Η απόκρυφη ζωή του ανθρώπου, σ. 13-14).1
Πολλές ομάδες της Νέας Εποχής (Ν.Ε) χρησιμοποιούν τον διαλογισμό διότι: «Ο διαλογισμός αποτελεί μια φυσική μέθοδο και μια  επιστήμη του νοητικού χώρου η οποία παρέχει μια βαθιά νοητική και φυσική ξεκούραση … ξεκουράζει το σώμα, διαλύει το στρες την ένταση και την κούραση. Αναζωογονεί νου και σώμα …μας φέρνει σε επαφή με εκείνη την ανεξάντλητη πηγή ενέργειας, δημιουργικότητας και ευφυΐας που βρίσκονται βαθιά  μέσα στο Είναι μας… Αυξάνει τον αυτοέλεγχο…αυξάνει την αντιληπτική μας ικανότητα…Βελτιώνει τη μνήμη και τη μαθησιακή μας ικανότητα…η δραστηριότητα του εγκεφάλου γίνεται πιο ολοκληρωμένη και πιο συνεκτική, η ροή του αίματος στον εγκέφαλο αυξάνεται, η αναπνοή και οι παλμοί της καρδιάς επιβραδύνονται…βελτιώνει τη νοητική απόδοση, έχουμε ξεκάθαρη σκέψη, αυξάνεται θεαματικά η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, αυξάνεται θεαματικά η λήψη αποφάσεων…μειώνεται η εγκληματικότητα, αυξάνεται η αντοχή μας μεγαλώνει η ηρεμία και προάγεται η ειρήνη».2
Αν αυτά –σύμφωνα με τους οπαδούς του- είναι τα αποτελέσματα του διαλογισμού, η βασική του χρησιμότητα είναι η σύνδεση με τον «Ανώτερο εαυτό»: «Οι άνθρωποι έχουν βρει μέθοδο με την οποία απελευθερώνουν τις ενέργειες που προσκολλούνται στο πνεύμα και έτσι μπορούν σιγά σιγά να επαναφέρουν την πνευματική λειτουργία τους από το Εγώ στον Ανώτερο Εαυτό. Αυτή η μέθοδος εφευρέθηκε ή μεταδόθηκε από φωτισμένους ανθρώπους στην ανατολή και ονομάζεται διαλογισμός».3
Στο βιβλίο της Έλενας Π. Μπλαβάτσκυ «Το Κλειδί της Θεοσοφίας», σελ. 158-162, διαβάζουμε:

«Η λειτουργία της μετενσάρκωσης δεν περιγράφεται λοιπόν με αυστηρή ακρίβεια, όταν μιλάμε για διαδοχική ύπαρξη στο φυσικό και πνευματικό πεδίο και περιγράφουμε την ψυχή σαν μια πλήρη οντότητα, που περνάει από ένα είδος ύπαρξης σε ένα άλλο. Θα ήταν πιο ορθό να πούμε ότι η ενσάρκωση στο φυσικό πεδίο γίνεται σαν μια προβολή, μια εκπόρευση της ψυχής. Σε όλο αυτό το διάστημα η πνευματική περιοχή μένει πάντα η πραγματική κατοικία της ψυχής που δεν την εγκαταλείπει ποτέ ολωσδιόλου. Θα μπορούσαμε να ονομάσουμε "Ανώτερο Εαυτό", αυτό το μη υλοποιήσιμο τμήμα της ψυχής που κατοικεί μόνιμα στο πνευματικό πεδίο».4
Σύμφωνα με την Μπλαβάτσκυ λοιπόν ο «Ανώτερος εαυτός» μας «κατοικεί μόνιμα στο πνευματικό πεδίο» και προβολή αυτού είναι το σώμα μας στη Γη. Αυτός όμως ο «ανώτερος εαυτός» τι είναι; Είμαστε εμείς ή κάποιος άλλος; Σε τηλεοπτική συνέντευξη συγγραφέα που ασχολείται με θέματα εσωτερισμού απομαγνητοφωνήσαμε τα εξής:
«-Είναι ο ανώτερός μας εαυτός, είναι σε ένα παράλληλο κόσμο με εμάς και η διαφορά μας είναι στους κραδασμούς. Το ανώτερο τμήμα της ψυχής μας είναι συντονισμένο σε ένα επίπεδο υψηλότερων κραδασμών ενώ εμείς είμαστε συντονισμένοι σε ένα επίπεδο χαμηλότερων κραδασμών. Εμείς πρέπει να ανεβάσουμε τους κραδασμούς μας για να φτάσουμε εκεί.
- Κάθε άνθρωπος έχει τη δική του αδελφή ψυχή ;
- Βεβαίως.
- Είναι μία μόνο;
- Αυτά τα δύο κομμάτια θα γίνουν ένα.
- Άρα, είμαστε ένα κομμάτι εμείς και ένα κομμάτι η αδελφή ψυχή μας…»5
Σε άλλη ιστοσελίδα του χώρου οι τυχόν ερμηνευτικές ασάφειες αποσαφηνίζονται σημαντικά: «Είναι οντότητες υπαρκτές που ζουν σε πλανήτες της πέμπτης διάστασης. Εμείς είμαστε ψυχικές προεκτάσεις τους…Οι Ανώτεροι Εαυτοί γεννιούνται από την ένωση της πνευματικής και ψυχικής ενέργειας του Θεού και είναι κατ’ εικόνα και κατ’ ομοίωσή του…Μετά το διαχωρισμό τους από την ψυχή (πτώση), παραμένουν στην πέμπτη διάσταση και από εκεί, παρακολουθούν την πορεία της ψυχικής τους προβολής. Η προσπάθεια τους έγκειται στο να μπορέσουν να αφυπνίσουν και να έλξουν την ψυχή τους, ώστε να ξεκινήσει η διαδικασία σύνδεσης και επαναφοράς της στην πατρίδα της, την πέμπτη διάσταση».6
   Η οντότητα αυτή ο «ανώτερος εαυτός» μας,  δεν είναι άγγελος:
«- Πώς δημιουργούνται οι Ανώτεροι Αγγελικοί Εαυτοί και πώς οι Άγγελοι;
Οι Άγγελοι: Είναι όντα διακονίας, δεν έχουν φύλο και δεν ενσαρκώνονται στα Υλικά  Πεδία. Έχουν μία ροπή προς το καλό, ακολουθούν τους θεϊκούς νόμους και καταχωρούνται στα Πνευματικά Πεδία, όπου εξελίσσονται και εκείνοι σύμφωνα με τις δικές τους Ιεραρχίες. Οι Άγγελοι από την φύση τους, δεν έχουν ελεύθερη επιλογή και δεν έχουν βιώσει τις ανθρώπινες ιδιότητες.
Οι Ανώτεροι Αγγελικοί Εαυτοί: Γεννιούνται από την ένωση ψυχής και πνευματικής ουσίας του Θεού. Είναι κατ' εικόνα και ομοίωση του Θεού. Είναι τα Ανώτερα Αγγελικά πνευματικά μας κομμάτια, έχουν ελεύθερη Βούληση και είναι σαν μικροί θεοί. Καταχωρούνται στην 5η Διάσταση και από εκεί στέλνουν τις ψυχικές τους προβολές (εμάς) ώστε μέσα από την Γνώση θετικού και μη θετικού, να αφομοιώσουν εμπειρίες Γνώσης ώστε κάποια στιγμή οι ψυχές αυτές να είναι έτοιμες για την ένωση με τον Ανώτερο Άγγελο
».7
Αλλού διαβάζουμε: «Οι Ανώτεροι Εαυτοί είναι το ανώτερο πνευματικό κομμάτι των ανθρώπων και κατοικούν στους πλανήτες της 5ης διάστασης. Οι άνθρωποι είναι οι ψυχικές τους προβολές, που «έπεσαν» στην 4η διάσταση, στη βαριά ύλη. Η ψυχή, μέσα από μαθήματα και εμπειρίες λειαίνει την κατώτερη προσωπικότητα και τότε οι άνθρωποι «θυμούνται» τον Ανώτερο Εαυτό τους και τον επικαλούνται. Η ένωση της ψυχής με τον Ανώτερο Εαυτό αποτελεί την υψηλότερη μύηση. Με την ένωση, η ψυχή βιώνει τα στάδια της θέωσης και συνειδητοποιεί την προέλευσή της. Όπως το σύμπαν πρέπει να κυβερνάται από το Θεό, έτσι και η ψυχή του ανθρώπου πρέπει να κυβερνάται από το ανώτερο πνεύμα. Ο Ανώτερος Εαυτός πρέπει να κυριαρχεί στο μικρό σύμπαν του ανθρώπου, αλλιώς θα υπάρξει ανισορροπία».8
Αποδείξεις περί της υπάρξεως του «ανώτερου εαυτού» είναι και οι τρόποι που τον αντιλαμβανόμαστε όπως: «Σαν φως σε κάποιο σημείο ξαφνικά-Σαν υπέροχη μυρωδιά-Σαν αύρα οξυγόνου-Σαν απαλό θρόισμα-Σαν φωτεινή παρουσία, που μας καθοδηγεί στα όνειρά μας-Σαν μουσική ή καμπανιστό ήχο-Σαν απαλό άγγιγμα στο μέτωπο, στο μάγουλο ή στο χέρι (από τη δεξιά πλευρά)-Σαν φως στη σκέψη μας-Σαν θαύμα».9
Αυτός ο «Ανώτερος εαυτός»: «…καθοδηγεί τα βήματά μας έτσι ώστε να αναπτύξουμε ένα ανώτερο αστρικό και νοητικό σώμα. Όταν εναποθέτουμε τη ζωή μας στα χέρια του, συμβαίνουν συγκλονιστικά γεγονότα. Τα έχουν βιώσει πλήθος ανθρώπων που συνδέθηκαν με τον Ανώτερο Εαυτό τους. ‘Όλοι βιώνουν την αγάπη, την αρμονία και την αφθονία».10
Πως μπορούμε όμως να «συνδεθούμε» με αυτή την οντότητα; Διαβάζουμε για τα 3 στάδια σύνδεσης:
«1) Οραματισμός: Οραματιζόμαστε ότι ο Αγγελικός μας εαυτός στέκει απέναντι μας.
2) Επίκληση: Εάν γνωρίζουμε το όνομά του, το οποίο είναι ο κωδικός του τον καλούμε. Εάν όχι τον επικαλούμεθα ως Ανώτερο Αγγελικό Εαυτό.
3) Σύνδεση: Οραματιζόμαστε ότι από την καρδιά μας ξεκινά μια ενεργειακή φωτεινή κορδέλα η οποία πηγαίνει στην δική του και επανέρχεται πάλι στην δική μας σε συνεχή ροή.
Κατά την διάρκεια της ένωσης ζητούμε από εκείνον να μας βοηθήσει, και εάν το θελήσουμε να αναλάβει το πλάνο της ζωής μας και να το διαμορφώσει όπως εκείνος γνωρίζει καλύτερα. Τελειώνουμε τον οραματισμό ευχαριστώντας τον
».11
Η «σύνδεση» σκοπό έχει την «ενσωμάτωσή» μας με τον «ανώτερο εαυτό»: «Προχωράμε αργά και ‘μπαίνουμε’ μέσα στο σώμα του Ανώτερου εαυτού μας. Γυρίζουμε έτσι, ώστε το το πρόσωπό του και το δικό μας να είναι από μπροστά σε ευθυγράμμιση. Οραματιζόμαστε ότι είμαστε μαζί με τον Ανώτερο Εαυτό μας σε μια φωτεινή πυραμίδα».12
   Από τα παραπάνω γίνεται σαφές, πάντα σύμφωνα με τη νεοεποχίτικη διδασκαλία, πως ο «Ανώτερος εαυτός» είναι μια προσωπικότητα, μια οντότητα, μια ύπαρξη, εντελώς ξέχωρη από εμάς και τις περισσότερες φορές άγνωστη σε εμάς τους ίδιους.:
«Αν μια μέρα συναντήσετε ένα πανέμορφο χρυσό άγγελο, μια υπέροχη ύπαρξη με εκτυφλωτική λάμψη και ακτινοβόλα ενέργεια, ο οποίος έχει το σχήμα σας και τη μορφή σας, και νιώσετε την αγάπη, τη καλοσύνη, την ευγένεια και τη σοφία του, και ρωτήσετε γεμάτοι έκπληξη και θαυμασμό…
- Ποιος είσαι;
Και πάρετε την απάντηση… -  Εγώ Ειμί! Ο Ανώτερος Αγγελικός σου Εαυτός! Εγώ και συ είμαστε Ένα! Και είμαστε αιώνιοι!
Και σκορπώντας γύρω σας την υπέροχη λάμψη του, κατακλύζοντας σας με τη θεραπευτική του ενέργεια, συνεχίσει…
Εγώ Ειμί η Θεία Παρουσία! Εγώ Ειμί το Ποτάμι που σε ενώνει με τον Ωκεανό! Κάθε φορά που στρέφεσαι μέσα σου και αναζητάς μια λύση, Εγώ Είμαι εκεί! Σε συνοδεύω στο ταξίδι σου και μαζί ανασύρουμε λύσεις και ιδέες για τη γήινη πραγματικότητα σου. Στην ουσία, μαζί δημιουργούμε την πραγματικότητα σου!...»
13
Η επικοινωνία-επαφή με το «ον» αυτό δεν είναι δύσκολη: «Αρκεί να βάλετε στην άκρη όλες τις παλιές και άκαμπτες αντιλήψεις σας, όλα τα «πρέπει» και τους κανόνες που σας έχουν επιβάλλει»14 «Καθίστε σε απόλυτη σιωπή και καλέστε τον…Καλέστε τον με τον όνομά του, τρεις φορές» και απλώς: «Εκφράστε την επιθυμία σας, να επικοινωνήσετε μαζί του. Όπως είπαμε, είναι το Θεϊκό σας κομμάτι, είναι ο σύνδεσμος εκείνος που σας ενώνει με την Ανώτερη Πηγή, την Ανώτερη Διάνοια, το Θεό! Ταυτόχρονα είναι το κομμάτι του Θεού, που βρίσκεται μέσα σας! Γι’ αυτό λέμε ότι ο Θεός, το Πνεύμα βρίσκεται μέσα σας. Κατά μια έννοια, ο Ανώτερος σας Εαυτός, είναι το δικό σας Άγιο Πνεύμα!».15  Το μόνο που χρειάζεται είναι να: «Πείτε απλά: Επικαλούμαι τον Ανώτερο Εαυτό μου».16 Διότι σύμφωνα με τις αρχές-ιδέες της Νέας Εποχής αυτός είναι ο αληθινός σκοπός της ζωής μας: «Να ανακαλύψουμε τον αληθινό, το Θεϊκό Εαυτό μας. Να συνειδητοποιήσουμε τη Θεϊκότητά μας και να βιώσουμε το Θεό που βρίσκεται μέσα μας, και όχι κάπου αλλού!». Πως καταλαβαίνουμε ότι ήρθαμε σε επαφή με τον «ανώτερο εαυτό» μας; «Όταν εκφράσετε την επιθυμία σας να επικοινωνήσετε με τον εσωτερικό σας εαυτό, σύντομα θα λάβετε κάποια σήματα, κάποια μηνύματα, ώστε να καταλάβετε τη σύνδεσή σας μαζί του. Ίσως αισθανθείτε κάτι σαν αεράκι σε  όλο σας το σώμα ή σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Μπορεί να αισθανθείτε την ενέργεια του γύρω σας, ακόμα και να τη δείτε σαν κύματα στον αέρα».17  Επειδή «Ο λόγος της δικής του ύπαρξης, είναι να σας προστατεύει και να σας βοηθάει. Θυμηθείτε: θα πρέπει να του δώσετε την άδεια για να το κάνει, θα πρέπει να του το ζητήστε».18
 
ΣΑΝ ΕΠΙΛΟΓΟΣ
«σται γρ καιρς τε τς γιαινούσης διδασκαλίας οκ νέξονται, λλ κατ τς πιθυμίας τς δίας αυτος πισωρεύσουσι διδασκάλους κνηθόμενοι τν κοήν»
(Β΄Τιμ. δ’3)
  Στις νεοεποχίτικες αυτές θεωρίες ο άνθρωπος δεν μπορεί να έχει δική του υπόσταση επειδή είναι μια απλή «αντανάκλαση» και η ολοκλήρωση της «προσωπικότητας» έρχεται μέσω της ένωσης με τον «ανώτερο εαυτό», μια ένωση που οδηγεί στη «θέωση». Ο άνθρωπος με την τεχνική του διαλογισμού καλείται όχι να «χαλαρώσει» όπως προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε, αλλά να ενωθεί με άγνωστες οντότητες οι οποίες τάχα είναι το «έτερό μας ήμισυ» και οι οποίες θα μας ολοκληρώσουν οδηγώντας μας στην πολυπόθητη θέωση, εφόσον φυσικά τις εμπιστευθούμε ολοκληρωτικά και τις καλέσουμε μέσω του διαλογισμού. Μέσω αυτών των επικλήσεων οι οντότητες αυτές κατοικούν μέσα μας (ενσωμάτωση) και μας καθοδηγούν σε όλες τις στιγμές της ζωής μας επειδή κατέχουν την «γνώση» για το τι πρέπει να κάνουν. Η «γνώση» αυτή, είναι η «ταύτιση» με τον «Θεό», η απελευθέρωση από κάθε τι που ανάγεται στη «δυαδικότητα», στη διάκρι­ση ανάμεσα σε πρόσωπα ή και σε πράγματα. Η απώ­λεια κάθε ίχνους προσωπικής, ξεχωριστής ύπαρξης.  Με τη γνώση λοιπόν οδηγείται κανείς στην «επί­γνωση της αλήθειας». Ποια είναι αυτή η «αλήθεια»; Ότι είμαστε ο «Εαυτός», η μόνη πραγματικότητα. Αυτός που έχει τη «γνώση» δεν χρειάζεται τη μορφή του Χριστού ή άλλη μορφή για να συγκεντρώνει τη σκέψη του στο διαλογισμό ή στην «προσευχή». Μπο­ρεί να δει τα πάντα ως «εκδήλωση» του «Παγκόσμιου Πνεύματος», δηλαδή ως τη μόνη «Θεότητα».19
   Αν και ο διαλογισμός παρουσιάζει ένα υπερθρησκειακό προσωπείο, πέρα από δόγματα και ιδέες εντούτοις είναι εμποτισμένος από την Ινδουιστική θρησκευτικότητα και τελετουργία και δεν έχει καμία σχέση με μέθοδο «χαλάρωσης» εφόσον είναι τεχνική επίκλησης αγνώστων οντοτήτων. Ο άνθρωπος που ψάχνει το Θεό μέσα του οδηγείται στην αυτό-θέωση και δεν έχει ανάγκη από προσωπικό σωτήρα. Η θυσία του Γολγοθά τον αφήνει αδιάφορο καθώς έχει ήδη «σωθεί». Με την τεχνική του διαλογισμού, ο άνθρωπος ανοίγει διάπλατα τη θύρα της ψυχής του και καλεί (!!!) μια «άγνωστη» οντότητα -η οποία τον έχουν πείσει ότι είναι ο «ανώτερος εαυτός» του- να κατοικήσει μέσα του για πάντα και να τον οδηγήσει στην…θέωση. Για τον χριστιανό, ο Μόνος που μπορεί να σώσει τον άνθρωπο είναι ο Ιησούς Χριστός ο οποίος διέλυσε το κράτος του θανάτου με τη Σταυρική Του θυσία. Η προσευχή μας ενώνει με Αυτόν που μπορεί αληθινά να μας ξεκουράσει∙ «Δεύτε προς με πάντες οι κοπιώντες και πεφορτισμένοι, καγώ αναπαύσω υμάς. Άρατε τον ζυγόν μου εφ’ υμάς, και ευρήσετε ανάπαυσιν ταίς ψυχαίς υμών - και ίασιν ταίς πληγαίς υμών- ο γάρ ζυγός μου χρηστός – και πταισμάτων μεγάλων ιαματικός – υπάρχει» (πρβλ. Ματθ. ια΄ 28-30).
Κλείνουμε το άρθρο αυτό με τα λόγια του μακαριστού π.Αντωνίου Αλεβιζόπουλου:20
Η ταύτιση ανάμεσα στην ουσία του Θεού και στην ουσία του ανθρώπου, ο απόλυτος μονισμός, δεν αποτελεί λύση στο υπαρξιακό πρόβλημα του ανθρώπου. Αν ο σκοπός της ζωής είναι η εξουδετέρωσή της, με την «επιστροφή» στην «Πηγή» και την «α­πορρόφηση» του ανθρώπου από την ουσία του Θεού, τότε η ζωή δεν έχει δικό της νόημα.
Κατά την χριστιανική θεώρηση ο άνθρωπος δεν είναι «εκδήλωση» της ουσίας του Θεού, αλλά καρπός της βούλησης και της αγάπης του Θεού. Υπάρχει θε­μελιώδης διάκριση ανάμεσα στον Θεό και στον άν­θρωπο, μία ανυπέρβλητη οντολογική άβυσσος χωρί­ζει τον άνθρωπο από τον Θεό. Είναι η διάκριση ανά­μεσα στο κτιστό και στον Άκτιστο, στο δημιούργημα και στον Δημιουργό. Ο Θεός, στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, διαβαίνει αυτή την οντολογική άβυσσο, προσλαμβάνει τον άνθρωπο «ασυγχύτως, αδιαιρέτως, ατρέπτως, αχωρίστως», και τον κάνει μέτοχο της Θείας ζωής. Η θεία φύση δεν μεταβάλλεται σε ανθρώπινη και η ανθρώπινη φύση δεν τρέπεται σε θεία. Γι' αυτό και ο άνθρωπος μένει άνθρωπος κατά φύση, και όμως με βάση τη δωρεά του Θεού, «κατά χάρη» γίνεται Θεός! Ο Θεός σώζει τον άνθρωπο χωρίς να τον «απορρο­φά», χωρίς να τον καταστρέφει.
Η κοινωνία αγάπης ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο προϋποθέτει την ύπαρξη και τη διατήρηση του ανθρώπινου προσώπου. Η αγάπη αποτελεί δια­προσωπική σχέση, και δεν είναι δυνατή αν δεν υπάρ­χει διάκριση ανάμεσα στο «εγώ» του ανθρώπου και στο «Συ» του Θεού. Γι' αυτό και η «ασύγχυτη» ένωση του Θεού και του ανθρώπου στο ένα πρόσωπο του Χριστού αποτελεί τη μόνη λύση στο υπαρξιακό κενό του αποστάτη ανθρώπου.
 
Κώστας Ναυπλιώτης
 
ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ - ΠΗΓΕΣ
1 Η ΘΕΟΣΟΦΙΑ-π.ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ –«ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟΣ, ΓΚΟΥΡΟΥΪΣΜΟΣ, ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ» ΑΘΗΝΑ 1997 – 4Η ΕΚΔΟΣΗ
3 Σύνδεσμος εδώ
13, 14, 15, 16, 17, 18 Σύνδεσμος εδώ
19 (βλ. αναλυτικά Α. Αλεβιζοπούλου, Μετεν­σάρκωση ή ανάσταση; Ορθόδοξη θεώρηση του κα­κού, Πρέβεζα 1992).
20 ΑΝΤ.ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΥ, Η ΧΑΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΕΙΣ ΣΕ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΕΩΣΦΟΡΟΥ - ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΔΙΑΛΟΓΟΣ»

 
Αντιαιρετικόν Εγκόλπιον       www.egolpion.com
28   ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ  2012


Read more: http://www.egolpion.com/higher_self.el.aspx#ixzz2kVTnkuTV

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου