ufo ναυτες

UFΟΝΑΥΤΕΣ: ΟΙ...«ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΕΣ»

 

UFΟΝΑΥΤΕΣ: ΟΙ...«ΜΕΤΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΕΣ»

(ΕΚΟΥΣΙΕΣ ΠΑΡΑΨΥΧΟΛΟΓΙΚΕΣ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ)

 Από το βιβλίο:

 UFO –Ξένα όντα: ΤΕΧΝΟΕΙΔΩΛΑ ΤΗΣ ΑΒΥΣΣΟΥ

Ομάδα Μυσταγωγία - Εκδόσεις: Νεκτ. Παναγόπουλος

 

 Με τα ψέματα όμως των «εξωγήινων» δεν τελειώσαμε. Ένας σημαντικός κλάδος των ψεμάτων τους αφορούν στη μαντεία. Στις ιδιαίτερες επαφές τους με κάποιους μάρτυρες, κάνουν διάφορες προβλέψεις, που δεν επαληθεύονται (μήπως αυτό θυμίζει λίγο και τους μάρτυρες του Ιεχωβά;). Πολλά «όντα» γνωστοποιούν στους μάρτυρες ότι η ανθρωπότητα έχει πάρει πολύ άσχημο δρόμο (ευχαριστούμε για την πληροφορία), και ότι αν συνεχίσουμε έτσι θα καταστραφούμε.

 Εδώ και πολλά χρόνια, τα «εξωγήινα όντα» προαναγγέλλουν στους μάρτυρες ότι «σε λίγο καιρό η Γη θα καταστραφεί». Όπως βλέπετε όμως... υπάρχουμε ακόμα! Όσο για το μακρινό μέλλον μας, λένε άλλοι «εξωγήινοι», προβλέπεται πολύ... ευοίωνο. Εκτός από διάφορες, φυσικές ή μη, καταστροφές, έχουν προβλέψει ότι θα γίνει Παγκόσμιος Πόλεμος και ποιος ξέρει τι άλλο. Άλλοτε «προφητεύουν» ότι «σε λίγο καιρό θα καταστραφεί μία πόλη» (π.χ. το Λέηκ Σίτυ της Μινεσσότα στην «επαφική» Μάριαν Κήτς το 1954). Φυσικά, ούτε κι αυτό τους «βγήκε», προς λύπη τους ίσως.

 Λίγες μέρες πριν την κατάκτηση της Σελήνης το 1969, τα ξένα όντα επικοινώνησαν με τον 23χρόνου Τίμοθυ Γκρήν Μπέκλεϋ, αρχηγό της οργάνωσης «Διαπλανητική υπηρεσία ειδήσεων», ο οποίος με τη σειρά του πληροφόρησε τον κόσμο για τα εξής: «Εάν αποβιβαστούμε στη Σελήνη, θα υπάρξουν αντίκτυποι στη Γη - σεισμικές δονήσεις, εκρήξεις, πυρκαγιές και διακοπή της ηλεκτρικής ενέργειας». «Τα ξένα όντα χρησιμοποιούν τη Σελήνη ως βάση και θα προσπαθήσουν να εμποδίσουν τους Γήινους, αν επιχειρήσουν να την κάνουν αποικία τους».

 Συχνά τα «ξένα όντα» δίνουν και συγκεκριμένες ημερομηνίες για τις καταστροφικές - ως επί το πλείστον - «προφητείες» τους, ποτέ όμως δεν έχουν «πέσει μέσα». Πάγια τακτική των επιδεικτικών - ψευδολόγων πνευμάτων είναι να «προφητεύουν». Οι προβλέψεις τους κινούνται στο ίδιο μοτίβο. Ένα τέτοιο πνεύμα αποκάλυψε σε ένα μοναχό στο Άγ. Όρος, ότι μέσα σε σαράντα μέρες θα έχει πεθάνει. Ο μοναχός δεν έλεγε να βγάλει την ιδέα αυτή από το μυαλό του. Ειδικά τις τελευταίες μέρες και ώρες της «προθεσμίας» του, είχε καταβληθεί: αδικαιολόγητα από έντονο άγχος και φόβο. Τελικά έζησε! Δεν είχε την ίδια τύχη όμως ένας περίφημος αστρολόγος του 16ου αιώνα, ο Καρντάνο. Ο Καρντάνο είχε προβλέψει ακόμα και την ημερομηνία του θανάτου του. Ήρθε όμως η σημαδιακή ήμερα. Μεσημέριαζε. Βράδιαζε. Ο Καρντάνο ήταν ακόμα ζωντανός. Έπρεπε όμως να πεθάνει, διαφορετικά θα έχανε το κύρος του. Και βρήκε τη λύση... Αυτόκτονησε!

 Ο γιος του Νοστράδαμου, ο Μιχαήλ (15ος αι.), είχε προβλέψει ότι κάποια πόλη θα καταστρεφόταν από πυρκαγιά. Οι μέρες περνούσαν. Η πόλη δεν καιγόταν. Τότε έσπευσε και την πυρπόλησε ο ίδιος!...Το δυσάρεστο γι' αυτόν ήταν ότι έγινε αντιληπτός από τους κατοίκους της πόλης, κι αυτό σήμανε το τέλος του και το τέλος των «προφητειών» του.

Ο Έντγκαρ Κέησυ (1877-1945), ο γνωστός ως «κοιμώμενος προφήτης», έκανε πολλές αποτυχημένες καταστροφικές προβλέψεις, σαν τους «εξωγήινους». Για παράδειγμα είχε προβλέψει αναστροφή των μαγνητικών πόλων για το έτος 1998... Τις «θεραπευτικές» του ικανότητες τις απέκτησε όταν ήταν μικρό παιδί, από μία συνάντηση που είχε σ' ένα δάσος με μία «ακτινοβολούσα οντότητα» (δαίμονα μετασχηματισμένο σε φωτεινό άγγελο), η οποία υπήρχε σε μία σφαίρα φωτός.

Συχνά, τα «διάμεσα» (μέντιουμ) προφητεύουν κατόπιν επίκλησης στα πνεύματα. Πνεύματα όμως και άνθρωποι, μπλεγμένοι στα δίχτυα της αλαζονείας και του κομπασμού, καταλήγουν να συνεργάζονται. Τα μέντιουμ όμως θεωρούνται και εκλεκτοί δέκτες, εκτός των (πονηρών) πνευμάτων, και των «εξωγήινων». Πολλά μέντιουμ, ειδικά στην Αμερική (ΗΠΑ) και στην Αγγλία, ισχυρίζονται ότι έχουν επαφές με «εξωγήινες οντότητες». Οι «ικανότητες» και των δύο είναι ίδιες: διαβάζουν τη σκέψη, προκαλούν πνευματιστικά φαινόμενα, ενώ τα μέντιουμ, σε κάποιες περιπτώσεις βρίσκουν χαμένα αντικείμενα και ανθρώπους. Οι δαίμονες, σαν άυλα πνεύματα, μπορούν να μαθαίνουν και να βλέπουν τα πάντα στην υλική δημιουργία, στο σύμπαν, σ' όλο τον «κόσμο τούτο». Μπορούν να μεταβαίνουν οπουδήποτε με την ταχύτητα της αστραπής όπως έχουμε πει, και να ψιθυρίζουν τις πληροφορίες ή τις γνώσεις τους στο νου του ανθρώπου.

 Ο πρωτοπόρος παλιός ερευνητής των ΑΤΙΑ στις ΗΠΑ, Τζων Κηλ, παραδέχεται: «Νιώθω αμηχανία, αναπολώντας τις φορές που βρέθηκα νυχτιάτικα σε χωράφια μαζί μ' επαφικούς που ξαφνικά άρχιζαν να μιλούν με βαριά φωνή, δηλώνοντας ότι προέρχονται από το έξω διάστημα. Ανεξάρτητα από το πόσο πονηρές και περίπλοκες ερωτήσεις τους έκανα, έδιναν πάντα μια γρήγορη και λογική απάντηση. Φαινόταν να γνωρίζουν τα πάντα για ο,τιδήποτε, όπως ακριβώς και οι δαίμονες σε περιπτώσεις δαιμονοληψίας γνώριζαν και τις παραμικρότερες λεπτομέρειες της ζωής των εξορκιστών. Εξάλλου, η λέξη δαίμων σημαίνει και γνώση.

Ο Βεντούρα Μασέϊρας, ένας 73χρόνους αγράμματος χωρικός του Τρές Αρρόγιος της Αργεντινής, στις 30 Δεκεμβρίου του 1972 είχε μία στενή επαφή με ΑΤΙΑ. Λίγες μέρες μετά, άρχισε εντελώς ξαφνικά ν' αναπτύσσει δύσκολες φιλοσοφικές, θεολογικές και αστρονομικές έννοιες και θεωρίες, καθώς και μαθηματικούς υπολογισμούς. Πίστευε επίσης ότι σύντομα ένα μέρος της γης θα καταστρεφόταν από ατομικές εκρήξεις. Σ' έναν άλλο μάρτυρα, τον Τσακ Ντόιλ (Φλορενς Κεντάκι - ΗΠΑ, 2/5/75), οι ξένοι τοποθέτησαν στο μυαλό του μαθηματικές εξισώσεις χωρίς κανένα νόημα.

 

Από το 1876 ο ερευνητής G.H. Pember, στο βιβλίο του «Earth's Earliest ages and their cοnnectiοn with mοdern Sρiritualism and Theοsοphy», είχε επισημάνει: «Ο αποκρυφιστής έρχεται σ' επικοινωνία με τα πνεύματα του αέρα και μπορεί να λάβει οποιαδήποτε γνώση κατέχουν αυτά, ή οποιαδήποτε λανθασμένη εντύπωση επιλέγουν αυτά να μεταδώσουν... Τα δαιμόνια φαίνονται αποφασισμένα να κάνουν διάφορα θαύματα επί παραγγελία». Ο μάγος ταυτίζεται με τον επιστήμονα που αναζητά τη γνώση για εγωιστική ικανοποίηση, αδιαφορώντας για τους ηθικούς νόμους και το ηθικό κόστος. Προχριστιανικοί πολιτισμοί, όπως οι Αζτέκοι, οι Μάγιας κι άλλοι, βρισκόμενοι υπό την εξουσία των πεπτωκότων πνευμάτων με τις ανθρωποθυσίες, τη λατρεία ειδώλων και τις οργιαστικές τελετές, αποκόμιζαν ως αντάλλαγμα τις γνώσεις ή τις υπερφυσικές δυνάμεις των πνευμάτων, ενώ συνήθιζαν ν' ασχολούνται και με το μέλλον. Ορισμένοι τέτοιοι λαοί είχαν επικοινωνία και με «Θεούς που κατέβηκαν από τον ουρανό», «αστρικά όντα» που επίσης τους έδιναν γνώση. Έχοντας τόσο καλές σχέσεις με τα υποκριτικά πνεύματα, πως να μην ξεγελαστούν από αυτά;

Οι μύθοι των Σουμερίων λένε ότι είχαν διδαχτεί τις γνώσεις από υδρόβιους δαίμονες. Για τους Ατλαντιανούς, αν υπήρχαν, λέγεται ότι εξασκούσαν τη μαγική τέχνη και αποκτούσαν υπέρ - γνώσεις (ορισμένοι πιστεύουν ότι είχαν στην κατοχή τους μηχανές και σκάφη), αλλά τελικά αυτοκαταστράφηκαν και καταποντίστηκε η ήπειρος. Στα παραπάνω παραδείγματα βέβαια δεν εντάσσονται και οι γνώσεις του Αρχιμήδη π.χ., του Ιπποκράτη ή του Αριστοτέλη, που πρόσφεραν τα μέγιστα στον ανθρώπινο πολιτισμό και εξακολουθούν να κοσμούν το πάνθεον των ανθρώπινων γνώσεων, ως προπομποί της σημερινής επιστήμης. Πόσες φορές όμως οι δαίμονες έχουν «προσφέρει» τον απαγορευμένο καρπό της γνώσης από το «δέντρο του κακού» και γκρεμίζουν τη ψυχή στο βόρβορο... Η ψυχή θυσία στο βωμό της «γνώσης». Τα πάντα θυσία στο τώρα και, τελικά, στο τίποτα. Όπως οι πρωτόπλαστοι. Όπως τα θύματα των «εξωγήινων», αλλά και όσοι αναζητούν τη «γνώση» και τίποτα άλλο. Το κορίτσι που είχε μαντικό πνεύμα ή πνεύμα πύθωνα ^{(Πράξεις Αποστόλων 16,16)}, έβλεπε και γνώριζε πράγματα που δεν τα έβλεπαν, ούτε τα γνώριζαν οι άλλοι. Όταν ο Απόστολος Παύλος έδιωξε το πνεύμα, η κοπέλα δεν είχε πια αυτές τις υπερφυσικές ικανότητες που της έδινε το πνεύμα.

Η Πυθία, έχοντας κι αυτή πνεύμα πύθωνα, είχε πάρει το όνομά της από το Δράκο Πύθωνα, που φύλαγε τον Ιερό Ομφαλό, το κέντρο της γης. Καθόταν σ' ένα τρίποδο σκαμνί, άνοιγε τα σκέλια της και εισχωρούσε το μαντικό πνεύμα μέσα της. Τότε, έπεφτε σε έκσταση και έβγαζε τους χρησμούς ενώ παράλληλα έβγαιναν αφροί από το στόμα της, έτρεμε και ανορθώνονταν οι τρίχες του κεφαλιού της. Μετά τους χρησμούς ήταν άρρωστη για αρκετό διάστημα. Όλα τα παραπάνω είναι και συμπτώματα που παρατηρούνται σε δαιμονισμένους, σε μάγους και μάγισσες του μεσαίωνα και γενικότερα σε όσους, εκούσια ή  ακούσια, έχουν καταληφθεί από πνεύμα παραφροσύνης, εκστομίζοντας ασυνάρτητα λόγια. Δεν εξαιρούνται και τα μέντιουμ, που συχνά παρουσιάζουν νευρικές διαταραχές, σπασμούς και υπερευαισθησίες.

 Σε κατάσταση έκστασης (εκτός ελέγχου), από παραισθησιογόνα ναρκωτικά (LSD) ή φυτά (χασίς, μανδραγόρες), ή από επικλήσεις πνευμάτων, οι δαίμονες αναλαμβάνουν δράση. Εκ διαμέτρου αντίθετη η θεία έκσταση, που προέρχεται από θεία οράματα, όπως συνέβη στον Απόστολο Πέτρο ^{(Πράξεις Αποστόλων 10,10)}. Αν και συνοδεύεται συνήθως από την παύση κάθε δραστηριότητας των σωματικών αισθήσεων, αφήνει ανέπαφη την προσωπικότητα, τη συνείδηση και υψώνει τον άνθρωπο στο Θείο Πνεύμα.

Όσοι πήγαιναν στο Τροφώνειον Άνδρον στη Βοιωτία, έφευγαν μισότρελοι. Είχε παραμείνει κιόλας, για όσους είναι σκυθρωποί και αγέλαστοι, το γνωμικό «Ες Τροφωνίου μεμάντευται». Ακόμα, ο Απόλλων λεγόταν και Λοξίας, εξαιτίας των «λοξών», αινιγματικών χρησμών του. Οι χρησμοί και οι δαιμονοκαταλήψεις συναντώνται και σε λατρείες, όπως η Βουντού. Τα μέντιουμ ανακατεύονται και σε άλλα δαιμονικά «παιχνίδια». Εκτός από τις κοινές τράπουλες, μεταχειρίζονται και τη μεσαιωνική τράπουλα Ταρό, η οποία έχει ρίζες στην Αιγυπτιακή μαγεία και χρησιμοποιείται ιδιαίτερα και από τους σατανιστές.

Ο Μ. Αντώνιος ξεσκεπάζει και στο θέμα των μαντείων όλα τα σχέδια και τα κόλπα των απατηλών πνευμάτων: «Όταν έρχονται τη νύχτα οι δαίμονες και θέλουν να σας πουν τα μέλλοντα ή σας λένε ότι εμείς είμαστε άγγελοι, μην τους προσέχετε γιατί ψεύδονται...». «Οι δαίμονες είναι θρασείς και αδιάντροποι. Γιατί αν νικηθούν, χρησιμοποιούν πάλι άλλους τρόπους. Και προσποιούνται ότι μπορούν να μαντεύουν και να προλέγουν αυτά που θα γίνουν μετά από μερικές μέρες». «Σκοπός τους, αυτούς που δεν μπόρεσαν να εξαπατήσουν με τους πονηρούς λογισμούς, έστω και με αυτά τα οράματα, ύπουλα να τους συλλάβουν στα δίχτυα τους».  

«Οι δαίμονες δεν γνωρίζουν το μέλλον. Απλώς συνδυασμούς κάνουν. Μόνο ο Θεός γνωρίζει τα πάντα προτού γίνουν. Αυτοί, όσα βλέπουν, σαν κλέφτες, προλαβαίνουν να μας τα αναγγείλουν. Γιατί σαν πνεύματα που είναι, είναι σε θέση να βλέπουν αυτούς που άρχισαν να βαδίζουν, κι ενώ ακόμα βρίσκονται μακριά, προλαβαίνουν να μας τους προαναγγείλουν. Είναι όπως οι κυβερνήτες των πλοίων και οι γεωργοί, που, από την πείρα τους, όταν κοιτάζουν τις καιρικές συνθήκες, προλέγουν αν θα κάνει άσχημο ή καλό καιρό. Γι' αυτό και δεν πρέπει να τους δίνετε μεγάλη σημασία. Διότι εγώ πιστεύω ότι αν μία ψυχή είναι από παντού καθαρή και ζει αληθινά κατά φύση, μπορεί να αποκτήσει το διορατικό χάρισμα και να βλέπει περισσότερα και πολύ μακρύτερα από τους δαίμονες, επειδή θα έχει τον Κύριο που θα της τα αποκαλύπτει». Έτσι λοιπόν εξηγούνται οι επιτυχίες των δαιμονίων στις «προβλέψεις». Ίσως όμως υπάρχουν και άλλες δύο εξηγήσεις: τη στιγμή που το διάμεσο (μέντιουμ) βλέπει ότι κάποια άσχημα κυρίως γεγονότα θα συμβούν και τα ανακοινώνει στο «θύμα», τα γεγονότα αυτά μπορεί να επαληθευτούν για δύο λόγους: 1) Λόγω αυθυποβολής του θύματος. Το κακό που φοβάται ότι θα πάθει τριβελίζει το μυαλό του. Προσπαθεί να μην το σκέφτεται, αλλά μάταια. Έτσι, σπρώχνει ασυναίσθητα τον εαυτό του προς το κακό ή το καλό, αν οι «προβλέψεις» είναι θετικές. Τα μέντιουμ δηλαδή εκμεταλλεύονται τη δύναμη της αυθυποβολής, της αρνητικής η θετικής ψυχολογίας του ανθρώπου, που φέρνει τα ανάλογα αποτελέσματα και γεγονότα. 2) Η καθαρά εγωιστική διαδικασία της πρόβλεψης από το μέντιουμ, μπορεί να βγάλει απ' την αφάνεια το άσχημο αυτό γεγονός και τελικά αυτό χτυπάει την πόρτα της πραγματικότητας. Η διαδικασία δηλαδή της πρόβλεψης προκαλεί τις αρνητικές δυνάμεις, οι οποίες ευχαρίστως ν' απαντήσουν με ένα «δικό τους» συμβάν (θάνατο, ατύχημα, κ.α.), ή, το κυριότερο, με μία ψυχική χρεοκοπία. Τα πονηρά πνεύματα λοιπόν τη δουλειά τους κάνουν, που είναι η αρπαγή ψυχών. Οι άνθρωποι; Και τα μέντιουμ και το κοινό τους, θύματα για διαφορετικό λόγο και οι δύο, έχοντας απομακρυνθεί από την Αλήθεια, αγνοούν τα κόλπα του εχθρού μας, που μπορεί και μετασχηματίζεται σε «άγγελο του φωτός». Αγνοούν όμως και το φωτεινό μονοπάτι, στο οποίο μας καθοδηγεί ο Λόγος του Θεού, η Αγία Γραφή, η οποία καταδικάζει τις μαντείες σ' όλες τις μορφές.

Διαβάζουμε λοιπόν στην Καινή Διαθήκη ^{(Πράξεις Αποστόλων 1, 7)} : «Δεν είναι δική σας υπόθεση να ξέρετε τα μελλούμενα, αυτά που πρόκειται να συμβούν, τα οποία κράτησε ο Πατέρας για τη δική του εξουσία». Υπάρχει λόγος που το μέλλον είναι «κλειδωμένο», δε νομίζετε; Ή μήπως είναι τυχαία «κλειδωμένο»; Δεν μπορούμε, αλλά και δεν πρέπει να γνωρίζουμε το μέλλον, αφού δεν υπάρχει καμία φυσική λειτουργία που να μας το επιτρέπει αυτό. Οι προβλέψεις λοιπόν είναι «παρά φύσιν» ενέργειες ^{(προς Ρωμαίους 12, 3)}: «Μη φρονείτε για τον εαυτό σας περισσότερα απ’ όσα πρέπει να φρονείτε, αλλά να σκέπτεστε με μετριοφροσύνη», ή πιο ελεύθερα, «μην κάνετε τίποτα παραπάνω από τα φυσικά σας όρια» (χωρίς ξεκάθαρη θεία καθοδήγηση).

Ν' αποστρέφεσαι όσα βρίσκονται στην εξουσία μας, αλλά είναι αντίθετα προς τη φύση, είχε γράψει ο Έλληνας Στωικός φιλόσοφος Επίκτητος (50-120 μ.Χ.) στο Εγχειρίδιο του (2, 2). Η φύση είναι ισχυρότερη από κάθε διδασκαλία ^{(Μενάνδρου, Γνώμαι μόνοστιχοι 214)}, γι' αυτό, συνεχίζει ο Επίκτητος, «το να ενεργείς σύμφωνα με τη φύση είναι νόμος της ζωής» ^{(Διατριβαί Ι, κς, 1 - 2).} Όσοι πιστεύουν το αντίθετο, είναι σα να πιστεύουν ότι το μητρικό γάλα π.χ. μπορεί ν' αντικατασταθεί με το γάλα από ένα εργαστήριο. Το χρόνου της Δευτέρας Παρουσίας δεν τον ξέρουν ούτε οι άγγελοι, ούτε ο Υιός (εννοεί την ανθρώπινη φύση Του), μόνο ο Θεός ^{(Μάρκου 13,32).} Μπορούμε λοιπόν να είμαστε ανώτεροι από τους αγγέλους και από τον ίδιο το Θεάνθρωπο;

Όμως, είμαστε ανυπόμονοι και περίεργοι. Δεν θα ήταν καλύτερα να ήμασταν υπομονετικοί και να μην προσπαθούμε ν' αλλάξουμε τη διαδικασία, τη φυσική ροή – εξέλιξη των γεγονότων, με αθέμιτες μεθόδους, αλλά μόνο με τη φυσική μας δύναμη (προσευχή, πράξεις κ.α.);

Και τρέχουμε, ορισμένοι «Χριστιανοί», στις χαρτορίχτρες, τις καφεφλυτζανούδες ή στους πιο «αριστοκρατικούς» αστρολόγους τη στιγμή που, με την πίστη και τη θερμή προσευχή, μπορούμε να πετύχουμε αυτό που ποθούμε, αν είναι έντιμο, ή ακόμα και ένα θαύμα, Δώρο πάντα από τις Επουράνιες Δυνάμεις. «ό,τι κι αν ζητήσετε [με πίστη] στο όνομά μου θα το πραγματοποιήσω», ήταν ένα από τα πολύτιμα μηνύματα του Υιού του Θεού ^{(Ιωάννου 14,14)}: Έτσι, δεν μας «στοιχίζει ο κούκος αηδόνι» και δεν αρνούμαστε το Χριστό. Αν πιστεύουμε στην πρόγνωση, τότε κλίνουμε προς τη μοιρολατρία ή και την αθεΐα, για τον απλούστατο λόγο ότι, αν βασιζόμαστε στις προβλέψεις, ή προσευχή μας είναι ανίσχυρη, δεν έχει δηλαδή καμία δύναμη ν' αλλάξει τη ροή των γεγονότων. Αν δεν ακούει ο Θεός τις δεήσεις μας, αν δεν υπάρχει επικοινωνία μαζί Του, τότε δεν υπάρχει και Θεός. Αν πάλι οι προβλέψεις μπορούν ν' αλλάξουν με την προσευχή, τότε δεν είναι καν .. προβλέψεις.

 Ο Ιησούς μας διαβεβαίωσε ότι αν έχουμε πίστη έστω και σαν κόκκο σιναπιού τότε μπορούμε να μετακινήσουμε ακόμα κι ένα βουνό ^{(Ματθαίου 17, 20)}, ή να το ρίξουμε στη θάλασσα ^{(Μάρκου 11,23)}, ή να πούμε σε μία μουριά «ξεριζώσου και φυτέψου στη θάλασσα», κι εκείνη να υπακούσει ^{(Λουκά 17,6)}. Με την πίστη αυτή ο Πέτρος περπάτησε πάνω στα κύματα, με δυνατό αέρα. Όταν έχασε την πίστη του όμως, άρχισε να βουλιάζει ^{(Ματθαίου 14,29 - 30)}.

Ένα αξιοπρόσεκτο περιστατικό που αποκαλύπτει τη δύναμη της πίστης συνέβη στον Άγ. Θεόδωρο το Συκεώτη (6ος – 7ος αι.). Ο Άγιος είχε αρρωστήσει βαρεία χωρίς ελπίδα σωτηρίας, σε σημείο που είδε και αγγέλους να έχουν έλθει για να τον παραλάβουν. Τότε επικαλέστηκε τους αγίους Ανάργυρους Κοσμά και Δαμιανό και ζήτησε παράταση της ζωής του, για να βοηθήσει κάποιους συνανθρώπους του που τον είχαν ανάγκη. Οι Άγιοι εμφανίστηκαν και παρακάλεσαν τους αγγέλους να περιμένουν λίγο, έως ότου μεταβιβάσουν την επιθυμία του Αγίου στο Χριστό. Πράγματι, οι Άγιοι ικέτευσαν το Χριστό και Αυτός έδωσε τη συγκατάθεσή του για να μείνει στη ζωή. Αμέσως οι άγγελοι έφυγαν και ο Άγ. Θεόδωρος ο Συκεώτης σηκώθηκε υγιής από το κρεβάτι, δοξάζοντας το Θεό. Και συνέχισε το θεάρεστο έργο του για πολύ καιρό, θεραπεύοντας τους αδερφούς του ψυχή τε και σώματι, με «ειδικότητα» την απαλλαγή τους από τα ακάθαρτα πνεύματα, όπως και πριν.

 Τι παραπάνω από όλα αυτά μπορούμε να θέλουμε άραγε; Τι παραπάνω μπορούν να μας δώσουν οι κάθε είδους μάντεις και «προφήτες», Όταν βλέπουμε ακόμα και την απόφαση του Θεού ν' αλλάζει με την προσευχή σε ορισμένες περιπτώσεις;

Στην Καινή Διαθήκη επίσης διαβάζουμε: «Να έχετε υπ' όψιν σας ότι κανείς δεν μπορεί να ερμηνεύσει προφητεία γραφής μόνος του. Διότι δεν έγινε ποτέ προφητεία δια θελήματος του ανθρώπου, αλλά από το Πνεύμα το Άγιον κινούμενοι μίλησαν άγιοι άνθρωποι του Θεού» ^{(Πέτρου Β' 1,20 - 21)}.

Οι άγιοι άνθρωποι που κατείχαν το προορατικό χάρισμα, όπως ο Άγ. Κοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779), δεν πρόβαλλαν τον εαυτό τους ως «γνώστη των μελλόντων γεγονότων» (Όπως τα διάμεσα - μέντιουμ που ξεχειλίζουν από καύχηση και εγωισμό). Η ίδια η ταπεινή ζωή των αγίων, δηλαδή η αδιαφορία τους για επίδειξη και κομπασμό, η ανιδιοτέλεια, η αγνότητα τους και η υπακοή στους θείους κανόνες,  έβγαζε ανεπαίσθητα στην επιφάνεια (χωρίς δηλαδή ανθρώπινη προσπάθεια και πίεση) αυτό το γνήσιο προορατικό χάρισμα. Ήταν απόρροια της ειλικρινούς αγάπης τους, δεν είναι χάρισμα που το έχει «όποιος κι όποιος».

Το προορατικό χάρισμα διέθεταν (και διαθέτουν ίσως) πολλοί Αγιορείτες Πατέρες και μοναχοί, που πρόβλεψαν ακόμα και το θάνατό τους και τον περίμεναν καρτερικά και φυσικά χωρίς κανένα φόβο και δειλία, εν όψει της ουράνιας Βασιλείας. Αντίθετα, τα διάμεσα - μέντιουμ και όλοι οι μελλοντολόγοι, «προφητεύουν» συνεχώς, αλλά σπανιότατα επαληθεύονται οι συγκεκριμένες προβλέψεις τους (με ημερομηνίες κτλ.). Ο Τσάρος της Ρωσίας Νικόλαος είχε συμβουλευτεί το μέντιουμ - υπνωτιστή Παπύς για το αν θα πρέπει να παραχωρήσει συνταγματικές αλλαγές. Ο Παπύς του είπε όχι, και το αποτέλεσμα ήταν η σφαγή και η επικράτηση της Επανάστασης. Κι έτσι παρέσυρε τον Τσάρο και τον λαό της Ρωσίας στη συμφορά.

Οι περισσότεροι «προφήτες», μάντεις, αστρολόγοι κτλ., αφού συμβεί ένα γεγονός καυχώνται: «Ααα, εγώ είχα πει αυτό και βγήκε...», ή παρουσιάζουν στοιχεία για κάτι παραπλήσιο που είχαν προβλέψει. Αν όμως το γεγονός αυτό δε συνέβαινε, θα ήταν κλεισμένοι στο καβούκι τους. Αν δηλαδή πετύχουν «στο περίπου» κάτι, το διαλαλούν, αν αποτύχουν όμως, δεν έχουν την τόλμη να βγουν και να πουν: «...Κύριοι, προφήτεψα αυτό, αλλά απέτυχα...».

 Είναι ολοφάνερο ότι δεν μπορούν να γνωρίζουν το μέλλον, γιατί αλλιώς θα μας πληροφορούσαν για συγκεκριμένα γεγονότα, με συγκεκριμένες ημερομηνίες. Ακόμα κι έτσι όμως, αδυνατώντας να προβλέψουν έστω και μία ημερομηνία (κάνουν μόνο γενικές, αόριστες και συγκεχυμένες «προβλέψεις»), παραπλανούν με ανησυχητική ευκολία τους πελάτες τους. Φανταστείτε τι θα γινόταν, αν τα μαντικά πνεύματα μπορούσαν να προλέγουν το μέλλον!

Ο διάβολος όμως έχει πολλά «ποδάρια»: Σε προσωπικό κυρίως επίπεδο προβλέψεων, οι μάντεις δεν αποκλείεται να πετύχουν μία πρόβλεψη, δίνοντας ακόμα και συγκεκριμένη ημερομηνία γι' αυτήν. Να όμως ποιο είναι το παιχνίδι του: Ο άνθρωπος που ζητά την πρόβλεψη δίνει δικαιώματα στον πονηρό, ενισχύει δηλαδή (με την αποστασία του) τη δύναμη του εχθροί. Έτσι, ο τελευταίος μπορεί να επιδράσει στο νου του ανθρώπου αυτού, ή σε πρόσωπα και πράγματα, και η πρόβλεψη αυτή μπορεί να πραγματοποιηθεί.

Δε φτάνουν όλα αυτά, πολλοί μελλοντολόγοι, εραστές της καταστροφολογίας, αντί να προσεύχονται για την ειρήνη του κόσμου, «παρακαλάνε» να γίνει ένας πόλεμος, σεισμοί, εκρήξεις ηφαιστείων, πτώση ενός κομήτη, ή να έρθει ο Αντίχριστος, για να φανερωθούν τα «σημεία των καιρών». Για να εκπληρωθούν οι «προφητείες» οι δικές τους ή όσων ασπάζονται (Κέησυ, Ντίξον, Νοστράδαμος κ.α.). Διψούν για γεγονότα, αποκαλύψεις, θαυμαστά φαινόμενα, για δράση δηλαδή. Και εφόσον εκκρεμεί πάντα και το θέμα της συντέλειας του κόσμου, τα επερχόμενα γεγονότα δεν προβλέπονται και ιδιαίτερα ευχάριστα... Αυτή η κινδυνολογία και η καταστροφολογία, οφειλόμενη σε ψυχολογικά αίτια, νοθεύει την υπομονή, την ελπίδα και την υγιή διάθεση στη ζωή.

Κι όταν κάποια στιγμή γίνει μία μεγάλη καταστροφή ή η συντέλεια, πόσοι από τους «μελλοντολόγους» θα την έχουν προβλέψει; Το 1999 τα βιβλία για τις προφητείες πουλούσαν σαν τρελά (αλλαγή της χιλιετίας γαρ). Δεν έγινε τίποτα όμως. Μόνο πλούτισαν ακόμα περισσότερο όλοι αυτοί οι προωθητές της καταστροφολογίας αυτής. Αυτοί που σπρώχνουν τον άνθρωπο στην ψυχική τρομοκρατία και στο ψέμα. Θα έπρεπε όλα τα θύματα να ζητούν ηθική αποκατάσταση από όλους αυτούς (πλάνη, χαμένος χρόνους, ψυχικός κλονισμός κ.α.). 

  

Read more: http://www.egolpion.com/ufonaftes_profhtes.el.aspx#ixzz2kRlAJ8NG